اخیراَ پیشرفت های جدیدی در زمینه پرینت سه بعدی زیستی برای اهداف پزشکی توسط دانشمندان دانشگاه ناگویا در ژاپن انجام شده است. این گروه قطعات پرینت سه بعدی شده ای از ژلاتین ماهی توسعه داده اند. به طور دقیق تر این قطعات در واقع پچ های هیدروژل قابل کاشت برای درمان بیماران سرطانی هستند. پچ های هیدروژل پرینت سه بعدی شده حاوی داروهایی هستند که با توجه به نیاز بیمار طبق دستور زمانی معین آزاد می شوند. این دستاورد یک نوآوری جالب در بخش پزشکی است که می تواند از فناوری پرینتر سه بعدی به طور مؤثر برای مقابله با سرطان استفاده کند. درمان های سرطانی مانند دوکسورابیسین (DOX) معمولاً هنگام استفاده در حالت اصلی، اثرات قلبی و غیر قابل برگشت جدی دارند. به همین دلیل است که در کپسول های چربی زیست سازگار با نام لیپوزوم تجویز می شود. محققان ترجیح می دهند به جای طراحی این نوع کپسول ها، پچ های هیدروژل پرینت سه بعدی شده ای با همان میزان تأثیر توسعه دهند.

 

درمان سرطان با استفاده از پچ های ژلاتین ماهی پرینت سه بعدی شده

تکنولوژی پرینت سه بعدی به طور فزاینده ای برای مقابله با سرطان مورد استفاده قرار می گیرد زیرا امکان تنظیم درمان متناسب با هر بیمار را فراهم می سازد و از این طریق بر اثربخشی درمان می افزاید. بدیهی است که این روش یک راه حل معجزه آمیز نیست اما می تواند به بهبود فرایندهای خاص درمانی کمک کند. برای مثال می توان تیمی از محققان را نام برد که موفق به پرینت سه بعدی زیستی سلول های تومور برای مطالعه سرطان و چگونگی درمان آن شده اند. با این حال به نظر می رسد که دانشمندان ژاپنی در این تحقیق جدید به درمان انواع سرطان ها علاقه مند هستند و ایده آن ها رساندن هرچه مؤثرتر دارو به بیماران بوده است که به لطف فناوری پرینت سه بعدی زیستی امکان پذیر شده است.

 

فرایند پرینت سه بعدی پچ های ژلاتین ماهی

محققان دانشگاه ناگویا یک پچ از یک پلیمر نیمه مصنوعی حاوی ژلاتین ماهی را با استفاده از یک چاپگر سه بعدی زیستی از نوع اکستروژن پرینت سه بعدی کرده اند. محققان در داخل این پچ ها دوکسوروبیسین قرار داده اند که می تواند در جریان خون بیمار آزاد شود. این تیم توضیح می دهد که آنها چندین شکل مختلف از این پچ ها شامل یک حلقه، یک استوانه و یک صفحه مشبک را مورد آزمایش قرار داده اند.

محققان پس از انجام آزمایشات متعدد به این نتیجه رسیده اند که صفحه مشبک امکان بهتر آزاد شدن دوکسوروبیسین را فراهم می سازد. علاوه بر این محققان دریافتند که می توانند با استفاده از قسمت حساس به نور پچ میزان رهاسازی دارو را کنترل کنند. در واقع با تغییر مدت زمان قرار گرفتن در معرض اشعه UV می توان سرعت رهاسازی را افزایش یا کاهش داد، به این صورت که با افزایش مدت زمان قرار گرفتن در معرض اشعه ماوراء بنفش، میزان آزاد سازی کاهش می یابد.

 

منبع: https://www.3dnatives.com/#!

در صورت تمایل میتوانید فایل PDF این مقاله را در قسمت زیر دانلود و با ذکر منبع مورد استفاده قرار دهید.